Rana jątrzy się
Czy tylko jedna
Nie
Wiele ran
Jedne przyschnięte już
Ale ślady istnieją
Drugie świeże
Wiele ran
Cisza spowija wszystko
Jest noc
Oczy wciąż otwarte
Usta w wyraźnym bólu
Układają się do błagalnego apelu
Cisza nocy spowija zarodek życia
Na zewnątrz jednak dzienny
Przenikliwy krzyk i ból
Wyciągnięta ręka
Istnieje wiele takich rąk
Któż zaleczy te rany
Czy światło dnia przyniesie ulgę
I błagania umilkną
Jedno istnienie z wielu
Wciąż błaga w nocy
Która jest ciszą
Ból zadawany im każdego dnia
wstrząsa ziemią
Któż zdoła policzyć te liczby
Oni czekają na ten świt
Ale któż go doświadczy
Któż doświadczy ciszy dnia
Która pozwoli na rozwój
Małego zalążka
A na ten czas cisza spowija tylko w nocy

Nawigacja: Strona główna | Regulamin | FAQ | Propaganda | Linki | Kontakt | Szkółka wiersza | Forum dyskusyjne | Wiersze z dzisiejszego dnia | Wiersze od ostatniej wizyty | Najnowsze komentarze

• Ciągle mało
• X4
• Poezja
• Nie ma
• wiersz
• 21 tętno.
• Co słyszysz

• * * * (Mam już swoją wizję)
• posprzątaj ten wiersz / pisany do rąk własnych
• Life is true
• Spotkanie po latach...
• Cisza
• Biletów już nie ma
• Do Eda o przyjaźni